غار چاه دیو در فاصله ده کیلومتری از شهرستان دامغان و در شمال مزرعه فرح زاد روستای طاق واقع شده است. فاصله این غار از این مزرعه حدود یک کیلومتر و از روستای طاق دو کیلومتر می باشد. ویژگی منحصر به فرد این غار آن است که بر خلاف تمامی غارهای ایران در دل دشت و در درون چاهی به عمق هفت متر قرار گرفته است. بطوری که دهانه ورودی آن در درون چاه از نگاه رهگذران پنهان مانده است.
به زعم برخی از قدما و اهالی بومی محل، این غار در دل زمین قلعه های تاریخی دو روستای طاق و جزن را به یکدیگر ارتباط می داده است و محلی جهت فرار سربازان هنگام جنگ و درگیری بوده است.
این غار زیرزمینی در دامن دشت «دامنکوه» دامغان و در درون چاهی به عمق هفت مترو دهانه 4/3 متر قرار گرفته است. شکل این چاه شبیه خمره بوده و در انتها باریک می شود. بطوری که در انتهای این چاه خمره مانند، چاه باریک کوچکی به ارتفاع 2/2 متر و دهانه 15/1 متر وجود دارد که از چاه اولی جدا می باشد. ورودی این غار در انتهای این چاه و در بخش جنوبی آن قرار گرفته است و دارای دهانه ای به عرض 85/0در5/1 متر می باشد. در طی مسیر چاههای عمیقی وجود دارد که انتهای آنها مشخص نیست و صدای آب از برخی از آنها به گوش می رسد. دهانه برخی از آنها با قندیل های سست آهکی پوشیده شده است و بسیار خطرناک می باشند. این غار در مسیر رودخانه واقع شده است و در معرض سیلاب می باشد. متاسفانه امروزه به علت عدم حفاظت سازمان میراث فرهنگی و گردشگری این غار باشکوه زیرزمینی در معرض انهدام قرار گرفته است بطوری که حفاری های غیر مجاز در بالای غار و همچنین ورود شن و خاک فراوان به داخل غار باعث شده دو دهانه از سه دهانه غاربسته شود.